De weg er naar toe

In de herfst van 2020, kwam ik door mijn interesse voor rituelen, op het spoor van labyrinten. Ik las er over en zo wakkerde het vlammetje in mij aan. Een labyrint, eenvoudig prachtig! Niet alleen in zijn vorm, maar ook in zijn betekenis op velerlei gebied.

Natuurlijk wilde ik het labyrint ook ervaren. Zo kwam het dat ik op een doordeweekse dag op zoek ging naar het dichtst bij zijnde, openbaar toegankelijke labyrint. Dat was het labyrint ‘Op de Borkeld’ te Markelo in de gemeente Hof van Twente.

“Ontmoeting bij het Labyrint”

"Het initiatief"

Mijn eerste ingeving was om een labyrint te bouwen op ons eigen erf. In de tuin naast onze boerderij. Maar al snel kwamen we tot de conclusie, dat het labyrint voor iedereen op elk moment toegankelijk moet zijn. Dat is op een eigen terrein niet haalbaar. Dus er werd verder gezocht.

Wandelend door het bos op de Luttenberg, kwam ik bij het veldje aan de Korbeldsweg. Hier was wel ruimte. Een hele mooie plek ook. Op dit veldje worden leylijnen verondersteld. Mensen ervaren er positieve energie. Eigenlijk een soort krachtplaats.

Ineens was het plan glashelder. Ik was heel enthousiast en zag het voor me. Alles klopte.

Het zou een labyrint worden zoals in Chartres te Frankrijk is gebouwd. Daar ligt een prachtig labyrint in de kathedraal van Chartres. Kathedralen werden in vroegere tijden altijd op zogenaamde krachtplaatsen gebouwd.

“Het labyrint van Chartres nader uitgelegd”

Het Chartres-labyrint heeft een complex patroon, dat inclusief de buitenrand, gemeten van oost naar west, 12,9 meter breed is. Het pad vanaf de ingang naar het hart binnenin het labyrint, is 262,5 meter lang. De paden zijn 0,35 cm breed.

Het patroon bestaat uit 11 concentrische rondgangen met een roosvormig centrum. De roos heeft zes blaadjes en zou het vrouwelijke symboliseren. De roos is ook een symbool van spirituele verlichting.

Als je het pad afloopt richting het rozenhart, loop je niet één voor één de vier quadranten, maar het hele labyrint. Er zijn in totaal 34 bochten, waarvan 28 complete U-bochten. De overige zes zijn rechte hoeken.

Rondom het labyrint zitten kartels, die we lunetten noemen. Deze bestaan uit 112 holtes en 113 punten. Deze zijn uniek voor het Chartres-patroon en zouden een hulpmiddel zijn geweest om de maancyclus te volgen. (112 holtes staan voor vier maandmaanden van 28 dagen)

Het Labyrint op “De Luttenberg” heeft slechts 96 lunetten gekregen. Dit is spontaan zo gekomen. De lunetten dragen bij aan de schoonheid en waardigheid van het labyrint.

Elke steen draagt bij aan de unieke vorm van dit Chartres-labyrint!

“Het plan”

Na een informatief gesprek met Landschap Overijssel, zijnde de eigenaar van de beoogde locatie, werd duidelijk dat er eerst een gedegen plan uitgewerkt moest worden, alvorens toestemming kon worden verleend.

Het plan werd geschreven. Hierin werd uitgelegd wat een labyrint is en waar je het zoal voor kunt gebruiken. Ook werd beredeneerd, waarom het juist op de beoogde plek aan de Korbeldsweg op ‘De Luttenberg” zou moeten komen. Verder werd aangegeven, waarom dit voor Luttenberg een aanwinst betreft.

Het labyrint zou bij voorkeur bestaan uit veldkeien, omdat dit passend is bij de omgeving. De tien ton benodigde stenen zouden volgens het plan, met de hand worden aangebracht op de zand ondergrond in de zorgvuldig uitgemeten concentrische cirkels. Hierdoor ontstaan de paden en de vorm van het labyrint.

In het plan werd deze bouwtekening opgenomen.

Om duidelijk te maken dat de aanleg van het Labyrint breed gedragen werd zijn er diverse quotes van organisaties, bedrijven en personen uit Luttenberg aan het plan toegevoegd. Ook maakte een aanbevelingsbrief van dhr. J. Slot, de initiatiefnemer van het labyrint ‘Op de Borkeld’ te Markelo, deel uit van het ingediende plan.

Het plan werd ingediend bij Landschap Overijssel en kritisch bekeken door onder andere een ecoloog, een belevingsdeskundige, de boswachter en nog enkele deskundigen.

Na een finale betoog bij de boswachter, op de beoogde plek in het bos, kregen we uiteindelijk de toestemming.

Er werd een onderhoudscontract opgesteld en daarna kon de volgende stap worden gezet. Zijnde het aanvragen van subsidiegelden. Hierbij zijn Henk en Herman Holtmaat uit Luttenberg ons zeer van dienst geweest.

“DE AANLEG”

Op onze zoektocht naar passende veldkeien voor de bouw van het labyrint kwamen we bij een tuincentrum in het Vechtdal terecht.

We werden meegenomen naar de buitenplaats van dit tuincentrum en daar lag ergens helemaal achteraf, een enorme berg veldkeien. We zagen mooie verschillende kleuren veldkeien. Sommigen overgroeid met gras, voorzien van mos. Ze leken ons passend om er een labyrint van te bouwen. Deze berg keien bleek hier al vele jaren te liggen, onopgemerkt bijna.

Hoe nu kwam dit tuincentrum aan deze berg keien?

Het verhaal van de zwerfkeien

In Drenthe woonde eens een grondwerker. De man had de gewoonte om elke dag als hij van zijn werk naar huis ging een veldkei mee te nemen. Of dit was om de dagen van zijn werkzame leven aan te duiden, vertelt het verhaal niet. Maar door de jaren heen had deze man een enorme hoeveelheid stenen verzameld. De man had al deze stenen her en der een plekje gegeven op zijn erf. De tuin rondom zijn huis lag vol met veldkeien.

Toen de man overleden was, had zijn vrouw de wens om een nieuwe tuin aan te leggen. Het betreffende tuincentrum voerde deze opdracht uit. De tuinmannen moesten alle aanwezige veldkeien verzamelen en meenemen. Ze werden bij het tuincentrum bewaard.

Na vele omzwervingen, hebben deze stenen nu hun bestemming in Luttenberg gekregen, waar ze zijn te bewonderen als labyrint. De man moest eens weten…