De historie van de locatie

Boven op ‘De Luttenberg’, vlak naast het zandpad met de naam Korbeldsweg, ligt een met eikenhout en eikenhakhout begroeide dubbele wal. Dit landschapselement, van circa vierhonderd meter lengte, duidt op een voormalige veedrift. Een veedrift is een zogenaamd oud historisch veepad. Het voorkwam dat vee en wild zich op de akkers begaven.

Ten oosten van de veedrift, op de flank van de berg lagen de intensief gebruikte cultuurlanden. Hier vond zowel akkerbouw als vee beweiding plaats. De wildwallen, bestaande uit moeilijk doordringbare doornige struiken tussen de enk en de weg, hielden het vee binnen de enk. Een enk is een hooggelegen akker.

Ten westen van de veedrift, liggen oude karrensporen met een lengte van ongeveer achthonderd meter. Aan de hand van oude kaarten is te reconstrueren, dat deze karrensporen de overblijfselen zijn van een zeer oude doorgaande weg over de berg. Deze uitwaaierende karrensporen kenden geen grote dalings- en stijgingspercentages. Dit was gunstig voor het handelsverkeer, dat onder andere bestond uit zwaar beladen wagens. Deze weg was in de middeleeuwen een belangrijke doorgaande weg van Noord-Duitsland naar o.a. Raalte.

De mythe rond het graslandje op de berg.

Door houtkap en begrazing, welke plaats vonden vanaf de middeleeuwen, is de heuveltop van ‘De Luttenberg’ geleidelijk aan steeds kaler geworden en met heidevelden begroeid geraakt.

In de volksmond gaan verhalen dat de plek van het grasland aan de Korbeldsweg altijd open heeft gelegen, omdat er helemaal niets wilde groeien.

Niets is minder waar.

Het perceel bestond tot 1954 uit heide. Deze plek is ook gewoon meegenomen in de her-aanplanting aan het einde van de negentiende eeuw. Hierbij werden stukken berg aangeplant met bomen en bleven andere delen heide. Het stuk wat nu grasland is kende geen bijzonderheden en bleef heide.

Vanaf 1935 werden de contouren, van wat nu het grasveld is zichtbaar, omdat er een pad omheen kwam te liggen. Vanaf 1954 kwam er op een deel van het perceel gras en uiteindelijk bestond vanaf 1976 het hele stuk uit gras. De huidige situatie is dezelfde als in 1976.

– Bert Terlouw, amateur archeoloog.