De omgeving opnieuw leren verstaan

Stel je eens voor, hoe zou jij dit labyrint in deze Natuurlijke omgeving eigenlijk beleven, zoals je was als klein kind? Wat zou je opmerken, wat zou je denken en wat zou je er, wel of misschien juist niet, spontaan gaan doen? Welke bewegingen zouden zich door jou vanzelfsprekend ontvouwen wanneer je, weer heel even, was als toen?

Als we onszelf als het nog onbevangen kind, in relatie met onze omgeving, proberen te verstaan dan lijkt het over een onvoorstelbaar rijke diversiteit in unieke belevingen en bewegingen te gaan. Dit zou ons kunnen brengen bij het wezenlijke besef dat het intieme ervaren in relatie met onze omgeving niet “voor een ander” of “door een ander” kan worden gedacht en gedaan. Tegelijkertijd kunnen we wellicht in deze bewegingen wel zoiets als universele patronen herkennen. Dit zou dan misschien, net als in alle Natuur om ons heen, over ons voortdurende bewegen tussen verdwijnen en verschijnen of herstellen en manifesteren kunnen gaan. Hoe zou het zijn om dit volmaakt kwetsbaar en Natuurlijke gegeven wat openhartig te kunnen ontdekken en delen met elkaar? 

Zo tref ik in mijn levensloop telkens verschillende gerichtheden aan. Ik ken bijvoorbeeld de behoefte om mezelf autonoom te willen ontplooien en de neiging om erbij te willen horen of om veilig en vrij met al het andere samen te kunnen gaan. Daarnaast herken ik ook de wens om me terug te willen trekken of om me in een schulp te begeven. En dan is er het verlangen om samen te willen vallen met het grotere, een soort van thuis om in te kunnen rusten, als iets dat onvoorwaardelijk draagt. Een gang van, soms onbegrijpelijk, moeilijk tot zeer mooi, allebei. Pure waarde lijkt zich zo vanzelfsprekend wat te ontvouwen voor mij. Het is als het gaan van een telkens uniek Natuurlijke cyclus waarlangs ik, juist door het open erkennen van Natuurlijke kwetsbaarheid, mijn omgeving meer open, dieper, ruimer en ook realistischer tegemoet kan leren gaan. Kan het zijn dat uit authentieke verwondering, en een innerlijke bewustwording van onze vanzelfsprekende verbinding met alle Natuur, ook ons besef van duurzaam samenleven, in een ander  licht komt te staan?